Günümüz dünyasında bireysel bencillik ve toplumsal duyarsızlık giderek derinleşirken, savaşın yıkıcılığı içinde savrulmuş, evini, arkadaşlarını, ailesini geride bırakmak zorunda kalmış göçmen çocuklar görünmezlik içinde var olma mücadelesi veriyor. Kentin ara sokaklarında, terk edilmiş binalarda, trafik ışıklarının yanı başında mendil satan, dilenen ya da sadece nereye gittiğini bilmeden dolaşan bu çocuklar, modern dünyanın acımasız gerçekliğiyle baş başa bırakılmış birer kayıp hikâye olarak varlıklarını sürdürüyor.

Bu proje, yüzleri birer zaman tanığı olan göçmen çocukları odağına alarak, onların suretlerini ve bakışlarındaki derinliği alternatif bir fotoğraf baskı tekniği olan Cyanotype ile yeniden görünür kılıyor. Geleneksel ve deneysel sanat pratiklerinin kesişiminde yer alan bu yöntem, tarihselliği ve zamansızlığı aynı yüzeyde bir araya getirerek, bireysel hafızayla kolektif belleği iç içe geçiriyor.

Cyanotype baskılara zemin oluşturan cam ve ayna yüzeyleri, izleyiciye yalnızca bir görüntü sunmakla kalmıyor; aynı zamanda bir yansıma yaratıyor. Görmek, hatırlamak ve yüzleşmek arasındaki ince çizgide duran bu yüzeyler, izleyiciyi farkındalık ve empatiye davet ederken, ona kendi bakışını da geri yansıtıyor. Böylece, bu projeye bakan herkesin bir noktada bu durumu görmüş, hissetmiş ya da maruz kalmış olabileceği gerçeğiyle yüzleşmesi amaçlanıyor.