Beden, zamanın ve deneyimlerin haritasıdır. Çizgileri, dokusu, kıvrımları; varoluşun ve hafızanın taşıyıcısıdır. "Kendimi Hatırlıyorum" serisi, insanın kendi özüne dönüşünü, beden aracılığıyla kimlik ve varoluşun sorgulanmasını ele alır. Beden, yalnızca bir fiziksel varlık değil; aynı zamanda geçmişin, anıların ve duyguların yankılandığı bir mekândır.
Öz, felsefi bir kavram olarak bireyin içsel varlığını temsil eder. Kimi zaman belirgin, kimi zaman muğlak bir şekle bürünen bu kavram, insanın kendisini tanımlama, keşfetme ve hatırlama sürecinde sürekli olarak değişir. Kendiyle yüzleşmek, geçmişin izlerini görmek ve kabullenmek, benliğin en çıplak hâliyle ortaya çıkmasını sağlar.
Bu fotoğraf serisi, bedenin bir nesne olmaktan çıkıp bir anlatıya dönüşmesini amaçlar. Çıplak beden, saf ve örtüsüz bir biçimde, kendi varlığını ve zaman içerisindeki dönüşümünü ortaya koyar. Işık ve gölge, tenin dokusunu vurgularken, bedenin formu parçalanır, yeniden birleşir ve izleyiciye kimliğin kırılgan ama aynı zamanda güçlü doğasını hatırlatır.
Kendi bedenini görmek ve ona tanıklık etmek, kendini hatırlamanın bir yoludur. Çıplaklık burada yalnızca bir estetik tercih değil, benliğin en saf hâlini sergileyen bir ifadedir. Beden, ruhun ve zihnin taşıyıcısıdır; onun şekillenişi, yaşlanışı, hafızayla bütünleşerek kişisel tarihimizi yansıtır.
Bu çalışma, bireyin kendini algılayış biçimi üzerine düşündürmeyi amaçlar. Bedenimize ve kendimize baktığımızda, gerçekte neyi görüyoruz? Kendi özümüzü tanıyor muyuz, yoksa zamanın içinde silikleşen bir yansımaya mı bakıyoruz? "Kendimi Hatırlıyorum" serisi, bu sorulara yanıt ararken, izleyiciyi de kendi bedenleri ve benlikleri üzerine düşünmeye davet eder.

Öz (Sözlükten);
• Bir kimsenin benliği, kendi manevi varlığı, iç, nefis, derun, varoluş karşıtı.
• "Kendine, kendi kendini" anlamlarında birleşik kelimeler türeten bir söz
• Bir şeyin temel ögesi, künh, zübde.
• Bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü, hülasa, zübde, ekstre.
• Kendi, zat.