Aidiyet estetiği, Modern sanatın güzellik ve estetik standartlarının kusursuz ve güzel anlayışıyla
çelişen ve kelimenin tam anlamıyla kişinin etrafa bakarken görebileceği sadelik ve göze çarpan
düzeyde olan güzellik algısının kavramsal ifadesidir. Aidiyet estetiği, nesnelerin bir mekâna
veya zamana gösterdiği aidiyet duygusunu anlamak ve ifade etmek amacıyla estetik unsurları
kullanır. Bu kavram, nesnelerin kimlikleri ve mekâna özgü destinasyonları ile estetik tercihleri
arasındaki ilişkiyi anlamaya yönelik bir yaklaşımı ifade eder. Aidiyet estetiği, dijital fotoğrafın
cam, metal, toprak, taş, kemik ve diğer realistik unsurlar aracılığıyla nesnelerin ve disiplinlerin
geleneksel bir kimya ile özdeşleşme ve bağ kurma sürecini inceler. Bu aidiyet temsili,
fotoğraflarda bulunan nesne ve yer ilişkisi bakımından objelerin kendilerini sakladıkları
personaları cam üzerine bindirilmiş ve alan ile ilişkilendirilmiş, fotoğrafta yer alan imgeler ait
oldukları veya orada bulundukları yer ile birlikte fotoğraflanmış ve fotoğraflar, sanatçının
görüneni yansıtmak istediği şekle bürünmüştür. Bu süreçte fotoğraflar 3mm Cam üzerine
Antik-Avangard fotoğraf tekniklerinden olan Cyanotype (Siyanotip) tekniği ile basılmış ve
tamamı el yapımı şeklinde hazırlanmıştır. Bu yüzden her bir parça eşsizdir. Bu teknik seri ile
bütünleşmiş ve camın saydamlığı ile fotoğraflar bulundukları alandan çıkmaksızın aidiyet ve
temsil kavramlarını bulundukları her alanda koruyacaklardır. Görmek ve fark e(tmek)dilmek.